Miasto leżące na krańcach Oslofjordu wiąże się z najstarszymi tradycjami państwa norweskiego. To właśnie tu nad brzegami fiordu przeszło tysiąc lat temu legendarna dynastia Ynglingów władała lokalnym królestwem Vik. Stąd rozpoczynał zbrojną ekspansję na północ król Harald l Jasnowłosy, by z końcem IX wieku zjednoczyć Norwegię pod swoim berłem. Oslo jednak założył dopiero około roku 1048 Harald III Hardrade, władca silnej ręki i wojowniczych obyczajów. Najstarsze Oslo, niewielka osada handlowa, skupiona wokół kościoła i klasztoru u stóp góry Ekeberg leżało na południowy wschód od dzisiejszego centrum. W XIII wieku było świadkiem krwawych zmagań lokalnych wielmożów. Prawa miejskie zagwarantował mu dopiero w roku 1276 król Magnus Lagaboter, ale do czasów panowania Hakona Magnusona Oslo było ? obok Trondheim i Bergen ? tylko jednym z trzech królewskich miast rezydencjonalnych. W latach 1299?1319 Hakon V uczynił z Oslo stolice swojego państwa i polecił rozpoczęcie budowy kamiennej fortecy Akershus, w której zamieszkał. Miasto teraz rozrastało się szybko, rozwijając stosunki z niemieckimi portami hanzeatyckimi. Epidemia ?Czarnej Śmierci”, która w połowie XIV wieku złamała strukturę średniowiecznego państwa norweskiego nie oszczędziła i Oslo.
