Ponad 86,8% powierzchni obsianej zbożami zajmuje w Danii jęczmień, uprawiany przeważnie na glebach cięższych, podobnie jak pszenica. Brak importowanych pasz podczas drugiej wojny światowej zmusił Duńczyków do zwiększenia upraw jęczmienia. Zapoczątkowany wtedy trend utrzymał się po wojnie wraz z wprowadzeniem nowych gatunków jęczmienia i zwiększeniem dawek nawozów sztucznych. Dzięki temu plony jęczmienia nieprzerwanie rosną, osiągając w 1980 r. 6098 tyś. t, czyli 3,84 t/ha (w 1961 — 1965 r. jego zbiory osiągały 3506 tyś. t przy 3,85 t/ha). Większą część jęczmienia przeznacza się na paszę, przede wszystkim dla świń. Małe ilości są mielone na kaszę, resztę przerabia się w browarach. Uprawa jęczmienia browarnego pozwala na eksport nadwyżek, pomimo bardzo rozwiniętego przemysłu browarniczego. Owies, nieczuły na wilgotne lata, udaje się na glebach bardzo piaszczystych, w związku z czym uprawia się go przede wszystkim w zachodniej, środkowej i północnej Jutlandii. W związku ze stosunkowo małą wartością odżywczą oraz zastąpieniem koni przez ciągniki i samochody, powierzchnia jego upraw zmalała. Przed drugą wojną światowa uprawy zajmowały ok. 375 tyś. Ha, w 1964 r. tylko ok. 210 tyś. ha, obecnie zaledwie 40 tyś. ha. Zbiory z l ha wynosiły średnio w 1961 – 65 r. 3,72 t/ha przy 713 tyś. t, w 1980 r., przy 160 tyś. t, 3,99 t/ha. Tylko małą część produkcji zużywa się do wytwarzania płatków owsianych, resztę przeznacza się na paszę.
